De beuk behoort, net als de eik en de tamme kastanje, tot de familie van de napjesdragers. Deze familie wordt gekenmerkt door het feit dat de vruchten in een dopje, bolster of napje zitten. Beuken hebben een gladde stam en een dunne bast, waardoor ze gevoelig zijn aan een plotselinge blootstelling aan zonlicht (zonnebrand). In jonge fase is het daarom aangewezen om de lagere takken niet meteen te snoeien, zodat de stam beschermd wordt tegen direct zonlicht. Op de juiste standplaats groeien ze uiteindelijk uit tot bomen die hoger worden dan 20 meter en kunnen ze een leeftijd van meer dan 300 jaar bereiken. Het vormt de ideale boom voor parktuinen en grote tuinen in de woonparkzone. Bij de samenaankoop worden enkel groene beuken aangeboden.

De zomereik is samen met de ruwe berk dé streekeigen boomsoort voor onze gemeente. Ze vormen in onze contreien de typische zure eiken-berkenbossen. Indien de heide niet beheerd zou worden, zou ze stelselmatig uitgroeien tot een bos van dit type. Zomereiken worden gekenmerkt door het gelobde blad met een korte steel. De zomereik heeft dan ook een zittend blad en een gesteelde vrucht. Het neefje, de wintereik, heeft een gesteeld blad en een zittende vrucht. De zomereik is een lichtminnende soort en verdraagt niet goed schaduw. Hun gekende vruchten, eikels, vormen voor tal van dieren de belangrijkste voedselbron in de winterperiode. Zomereiken zijn echte hotspots aan biodiversiteit, meer dan 1.000 diersoorten vinden hier hun gading. Zomereiken kunnen op de juiste standplaats enorm oud worden. Zo is de bekende Cassenboom, met maar liefst 200 jaar oud, nog een jonkie.

De zomerlinde of grootbladige linde is een typische loofboomsoort van onze streek. Net als de beuk en de zomereik kunnen ze uitgroeien tot bomen die hoger dan 20 meter worden. De bladeren zijn hartvormig. Vroeger werd de Germaanse godin Freya vereerd via de linde. Ze zouden bescherming, rust en troost bieden. Wat meteen de reden is waarom lindebomen steeds aan kapelletjes staan. In het verleden werd er onder de linde rechtgesproken en vormden de dorpslinden het centrale middelpunt van het dorp waar boden speciale aangelegenheden of wetten aankondigden. De zomerlinde is een lichtboomsoort die goed warmte verdraagt. Het blad is gemakkelijk verteerbaar en vormt hierdoor snel een goede bladgrond. De bloesem van de zomerlinde verspreidt een aangename geur en is erg in trek bij bijen en hommels.

De haagbeuk is net als de overige boomsoorten een typische boom van onze contreien. Hij behoort net als de hazelaar en de els tot de berkenfamilie. De haagbeuk is lokaal gekend onder meerdere dialecten als hesselteer, helsenteer of heern. Op basis van de laatste oude benaming is de stad Herentals aan haar naam gekomen. Deze boom prijkt daar dan ook op het wapenschild. De haagbeuk heeft een klein, dubbelgezaagd blad dat snel vergaat en zo snel bladgrond vormt. De zaden lijken net miniatuurhazelnootjes en zijn in trek bij tal van bosbewonende vogels en zoogdieren. Het is een sterke boom die bij droogte het blad snel afwerpt, maar in het vroege voorjaar als één van de eerste boomsoorten terug in blad komt.

De zwarte els is een kleine tot middelgrote boom die weinig eisen stelt aan de bodem. Deze lichtminnende boom is uiterst geschikt voor vochtige standplaatsen. De zwarte els herken je aan zijn zwarte elzenpropjes (elzenkatjes). De elzenproppen verschijnen vanaf september en blijven lang aan de boom hangen. De elzenproppen herbergen de zaden die voornamelijk erg gegeerd zijn door sijzen. De zwarte els heeft een rond blad met een afgeronde of ingesneden top dat gemakkelijk vergaat.

De veldesdoorn of Spaanse aak is een kleine boomsoort met een karakteristiek blad. Het blad is veel kleiner dan van andere esdoorns en bestaat uit drie of vijf slippen. In de herfst heeft de veldesdoorn een goudgele herfstkleur. De vrucht van de veldesdoorn is een vleugelnootje. De Spaanse aak is geschikt voor zowel zonnige als schaduwrijke plaatsen en is door zijn beperkte hoogte en trage groei de ideale boom voor kleinere tuinen.